Witam serdecznie!
Przed chwila przeczytalam w  Dzienniku Lodzkim (wydanie internetowe) o powstaniu w Lodzi PORADNI JEZYKOWEJ. Cieszy mnie ta inicjatywa!
Przesylam Panstwu moja “korespondencje” z Firma Tchibo, ktora dotyczy torby z USZAMI lub UCHAMI z prosba o pomoc!
Kupilam w Tchibo torbe… Z etykiety (w kilku jezykach) wyczytalam, ze po polsku jest to TORBA Z UCHAMI…. Torbe kupilam w Niemczech, gdzie mieszkam.
Na polskiej stronie internetowej Tchibo.pl znalazlam te torbe i z opisu dowiedzialam sie, ze jest to TORBA Z USZAMI…
Poprosilam Firme Tchibo o wyjasnienie tej kwestii….Czekam juz bardzo dlugo…
Wiem, ze UCHA dotycza raczek, uchwytow…
Ale dlaczego w Polsce uzywa sie okreslenia Z USZAMI, a na rynku niemieckim  Z UCHAMI??
Bede wdzieczna za wyjasnienie tej kwestii przez specjalistow od jezyka polskiego.
Pozdrawiam  serdecznie
Barbara Steffen /Lodzianka…

Wyraz ucho w znaczeniu ‘uchwyt w kształcie łuku, koła, prostokąta lub pętli’ w liczbie mnogiej ma dwie oboczne formy fleksyjne, tzn. uszy i ucha. Słownik języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego (wydany w II połowie XX w.) nie wskazywał, która z nich jest lepsza, formę uszy opisywał jednak jako rzadszą.
Zgodnie ze współczesną normą językową wariant ucha uznawany jest za wzorcowy, uszy – za potoczny, a więc mniej staranny, dopuszczalny w nieoficjalnych sytuacjach komunikacyjnych. Oczywiście na etykiecie przygotowywanej przez firmę, która stara się budować pozytywny obraz swojej marki, powinna pojawić się postać wzorcowa (a więc torba z uchami).
Trudno powiedzieć, z czego wynikają opisane przez Panią rozbieżności. Być może za przygotowanie etykiet odpowiadały dwie różne osoby, mające odmienną intuicję językową.
Z moich obserwacji wynika, że Polacy coraz rzadziej używają form ucha, uch, uchom, ucha, uchami, uchach, zapewne z obawy przed popełnieniem błędu językowego. Tymczasem są to warianty regularne, tworzone za pomocą tych samych końcówek fleksyjnych, które przyłączane są do twardotematowych rzeczowników rodzaju nijakiego, por. krzesłokrzesł-a, krzeseł-, krzesł-om, krzesł-a, krzesł-ami, krzesł-ach. Forma uszy, we współczesnej polszczyźnie częstsza, stanowi relikt dawnej liczby podwójnej.

Łączę pozdrowienia
Bartłomiej Cieśla