Dzień dobry,
Szanowni Państwo na samym wstępie chciałbym się przedstawić, nazywam się Michał Nitoń i mam do Państwa uprzejmą prośbę o poradę dotycząca odmiany mojego nazwiska. Nie ukrywam, że od wielu lat zarówno mi, jak i osobom w moim otoczeniu towarzyszy ten sam problem. Czy odmienia się moje specyficznie brzmiące nazwisko „Nitoń”. Zgodnie z Wielkim słownikiem poprawnej polszczyzny PWN pod redakcją pana Andrzeja Markowskiego należy odmieniać wszystkie nazwiska, również te zagraniczne z wyjątkiem tych, które kończą się na „u”.
W związku z powyższym uprzejmie proszę o poradę, w jaki sposób należy odmieniać moje imię i nazwisko oraz czy poniżej wskazane jest poprawne.
M. Michał Nitoń
D. Michała Nitonia
C. Michałowi Nitoniowi
B. Michała Nitonia
N. Michałem Nitoniem
M. Michale Nitoniu
W. Michale Nitoń!
Nie ukrywam, że w niektórych przypadkach towarzyszy mi drobna konsternacja, czy aby na pewno jest to poprawna forma.
PS Czy orientują się Państwo, jaka jest etymologia nazwiska Nitoń? Moje drobne poszukiwania wskazują na dawną nazwę pierwiastka radonu – niton, ewentualnie może to być nazwa angielskiej miejscowości, albo kalka z języka niemieckiego oznaczającego nić – Nitte, chciałbym zaznaczyć, że pochodzę z Bielska-Białej, a więc miasta żydowsko-austriackiego.
Pozdrawiam i życzę miłego dnia
Michał Nitoń
Dzień dobry,
Panie Michale nie powinien obawiać się Pan odmiany własnego nazwiska – zapewne nie zawahałby się Pan przy odmianie nazwiska znanego, polskiego poety Jana Lechonia! I dokładnie tak, jak nazwisko tego skamandryty, odmieniać powinno się Pana nazwisko:
M. Michał Nitoń
D. Michała Nitonia
C. Michałowi Nitoniowi
B. Michała Nitonia
N. Michałem Nitoniem
M. Michale Nitoniu
W. Michale Nitoń!
Jeśli zaś chodzi o etymologię Pana nazwiska, to skłaniałabym się ku zaczerpnięciu go z języka niemieckiego – i albo (jak sam Pan wskazał) od słowa Nitte (nić), albo od nieten (nitować).
Łączę pozdrowienia
Agnieszka Wierzbicka