Szanowni Państwo!
W tekście, który sprawdzam, pojawia się sformułowanie: „potencjał bezpiecznościowy”.
Jeden z autorów tekstu (profesor) twierdzi, że …”bezpieczność” oznacza cechę obiektu, dzięki której obiekt ten może pozostawać w stanie bezpieczeństwa…
„Bezpieczność” znalazłem w „Słowniku języka polskiego” pod red. W. Doroszewskiego – już wtedy z kategorią: rzecz. od „bezpieczny”, przestarzałe. Znaczenie jego jest tam tożsame z „bezpieczeństwem”.
Stad moje pytanie: czy poprawne jest użycie przymiotnika „bezpiecznościowy”? Czy jednak należałoby zmienić konstrukcję na: „potencjał bezpieczeństwa”?

Z poważaniem
HK

Przymiotnika bezpiecznościowy ‘dotyczący bezpieczeństwa’ nie notują współczesne słowniki języka polskiego, dlatego że jest to słowo nieupowszechnione. Pod względem systemowym jednak (a więc w odniesieniu do ogólnych reguł budowania wyrazów) utworzone zostało bez zastrzeżeń. Co więcej, w niektórych kontekstach wydaje się przydatne, ponieważ wyraża inną treść niż przymiotnik bezpieczny ‘taki, któremu nic nie zagraża’. Z pewnością też wygodniej byłoby mówić o bezpiecznościowych działaniach niż działaniach dotyczących bezpieczeństwa – połączenie z przymiotnikiem jest bowiem krótsze. Jak widać, można przytoczyć argumenty, które przemawiałyby za uznaniem tego słowa za poprawne, jednak ze względu na brak wystarczającej ilości poświadczeń tekstowych i zakładając, że wyraz, o którym mowa, nie jest utrwalonym środkiem nazewniczym typowym dla dyscypliny, którą reprezentuje autor – odradzałbym jego użycie.

Łączę pozdrowienia
Bartłomiej Cieśla