Która z poniższych form zwracania się do mnie jest właściwa i poprawna – „Pani Lilu” czy „Pani Lilo”?
Dziękuję bardzo,
z poważaniem
Lila Pławińska
Pani Lilo, właśnie tak brzmi tradycyjna forma wołacza Pani imienia. Warto przy tym pytaniu zwrócić uwagę na to, iż od kilkudziesięciu lat obserwuje się systematyczne zastępowanie form wołacza przez mianownik (Agnieszka, podaj mi tę książkę; Basia, podejdź tu). Takie struktury są dopuszczalne tylko w potocznej odmianie polszczyzny, a i to pod warunkiem, że wołacza nie poprzedza ani przydawka przymiotna, ani rzeczowna; w przeciwnym razie poprawne są jedynie tradycyjne formy wołacza: Pani Agnieszko, Droga Basiu, Szanowna Pani Lilianno. Końcówka –o w wołaczu imion żeńskich jest typowa dla imion niezdrobniałych (Jadwigo, Małgorzato, Lilianno) i zdrobniałych twardotematowych (Agatko, Lilko), końcówka –u przysługuje zdrobniałym miękkotematowym (Jadziu, Gosiu). Jednak w wołaczu imion Adela, Aniela norma dopuszcza obie formy: Adelo/Adelu, Anielo/Anielu. Ponieważ końcówka –u jest w grupie nazw niezdrobniałych wyjątkowa, pierwszeństwo należy przyznać wołaczowi na –o i tę właśnie formę preferować w praktyce językowej. Nowy słownik poprawniej polszczyzny PWN przy imieniu Lilianna notuje zdrobnienia: 1. Lila (W. Lilo, pot. Lila) – to również zdrobnienie od Lilia , 2. Lilka (W. Lilko, pot. Lilka).
Katarzyna Jachimowska