Proszę o wyjaśnienie, jak wygląda prawidłowy zapis fonetyczny głosek miękkich i zmiękczonych. Czy bardziej właściwy jest zapis głoski miękkiej z kreską, czy z samogłoską „i”, np. ń-e-b-o / ni-e-b-o, ń-e-dź-e-l-a / ni-e-dzi-e-l-a? Kiedy stosujemy kreskę nad literą, a kiedy apostrof przy literze?
Litera i:
– może oznaczać głoskę i oraz informuje o miękkości poprzedzającej spółgłoski;, np.: sito [śito], zima [źima], dziś [ʒ́iś];
– może oznaczać głoskę j [i ̯], np.: radio [rad’i ̯o], wiara [v’i ̯ara], piosenka [p’i ̯osenka] itd. Litera i jest tu również znakiem zmiękczenia poprzedzającej spółgłoski;
– może być tylko graficznym znakiem miękkości, pełni funkcję znaku diakrytycznego i nie oznacza żadnej głoski, np.: ziarno [źarno], ciasto [ćasto], siedem [śedem], dziecko [ʒ́ecko], niebo [ńebo].
Znak kreski nad literą stosujemy do oznaczenia głosek miękkich, „apostrof” do zapisu głosek zmiękczonych.
Pozdrawiam serdecznie
Anna Sokół-Klein